|
مناجات اميرالمومنين(منتظران ظهور)
حقانيت و اثبات اميرالمومنين و دعا براي فرج امام زمان
زینب بساط کاخ ستم را به هم زده زینب به روی قله عصمت علم زده
مثل حسین فاطمه محبوب قلب هاست زینب درون سینه ما هم حرم زده
زینب نگو بگو همه ی هیبت علی کفار را به خطبه چو تیغ دودم زده
زینب به ناز شصت خودش در اسارتش با دست بسته از ولی الله دم زده
ای بزدلان شام که خرما می آورید زینب به لوح عالمه مهرکرم زده
با یک اشاره کاخ ستم رابه باد داد او بر رقیه ناله برّنده یاد داد
گرچه گه ورود به شهر ازدحام بود او چادرش به لطف خدا بادوام بود
چشمان کور شهرحرامی ندیدکه صدها یزید در بر زینب غلام بود
اصلاً یزید پست تر از این کلامهاست از بسکه دخت فاطمه والا مقام بود
بعد ازحسین سیف خدا بود،دست او تیغش کلام گشته و در بین کام بود
وقتی شروع کرد یزید ازغم آب شد کار یزید و اهل و عیالش تمام بود
بی خود که نیست دختر زهرای اطهر است بی خود که نیست زینب کبرای حیدر است
او درد و داغ نیمه شب تار راکشید بر روی شانه اش همه بار راکشید
اوگرچه ظاهراً به اسیری شام رفت اما هماره جور علمدار را کشید
هرشب برای دخت علی سخت می گذشت هرشب زپای دخترکی خار را کشید
سنگین ترین غمی که دراین چند روزه دید درد اسیری سربازار را کشید
هم کاروان به زانوی او تکیه کرده بود هم روی دوش خود تن بیمار را کشید
زینب اگرنبود حسینی بجانبود اوگرنبود مجلس روضه به پانبود
مهدی نظری ****************** عبور قافله را بین شام می بینم و در حوالی آن ازدحام می بینم
مگر چه چیز تماشایی است در اینجا حضور این همه فرد بنام می بینم
کجاست؟شهر یهود است یا دیار کفر؟ به روی نیزه سر یک امام می بینم
در این زمین پی یک قطره معرفت بودم ولی چه سود که قحط مرام می بینم
به چشمهای پر از خون مردم شامی نشان آتش یک انتقام می بینم
مگر چه دین جدیدی میان این شهر است؟ که بر یتیم کمک را حرام می بینم
خرید سنگ در این شهر سنگ دل غوغاست و هر که سنگ گرفته به بام می بینم
به هر طرف که سر خویش را بچرخانم غریب تشنه لبی را مدام می بینم
محسن عرب خالقی **************** از پشت بام بر سرمان سنگ مي زنند بر زخم كهنه ي پرمان سنگ مي زنند
وقت نزولِ سوره ي توحيد بر لبت ابليس ها به باورمان سنگ مي زنند
وقتي كه سنگشان به سر ني نمي رسد سمت سكينه خواهرمان سنگ مي زنند
ازپاي نيزه فاطمه را دور كن پدر! اين كورها به مادرمان سنگ مي زنند
بغض علي بهانه ي خوبي برايشان حتي به سوي اصغرمان سنگ مي زنند
آن دختري كه با پدرش رفت و دور شد... در كربلا جهيزيه اش جفت و جور شد
گفتم : كه كاخ مستي تان پايدار نيست مردم لباس خاكي ما خنده دار نيست
مردان ما به نيزه و در كوچه هاي شهر گرداندن زنان حرم افتخار نيست
اي بزدلان! ز بام به ما سنگ مي زنيد در دستهاي بسته ي ما ذوالفقار نيست
در سختي و بلا به خدا تكيه مي كنيم سر مي دهيم در ره او، اين شعار نيست
خونش به جوش آمده عباس؛ بس كنيد پاي سر بريده كه جاي قمار نيست
خون گريه مي كني!؟ به تو حق مي دهم عمو ديگر وسط كشيده شده حرف آبرو
كار از تمسخر لب يحيي گذشته است از خيزران بپرس چه برما گذشته است
وحید قاسمی ****************** در واژه های شعر تو دیدم وقار را حُجب و حیایِ فاطمی این تبار را
با تیغ خطبه فاتح صفین كوفه ای مولا سپرده دست شما ذوالفقار را
در اوج بیكران خودت مست می كِشی هفتاد و دو ستاره دنباله دار را
درس حجاب می دهد این آستین شرم معنا كنید روسری وصله دار را
با واژه های «هیزم» و «مسمار» و «شعله ها» آتش زنید مستمع بی قرار را
خانم اگر اشاره به طشت طلا كنید خون گریه می كنیم خزان تا بهار را
چشمت به غیر چشم حسینت ندیده است دیدی كنار طشت، بساط قمار را
زینب كجا و مجلس نامحرمان كجا از دست داده ام به خدا اختیار را
این بوی سیب چیست؟ دوباره گرفته ای بر روی دست پیرهن شهریار را
اكسیر اشك روضه تان مس طلا كند وقتش رسیده است بسنجی عیار را
وحید قاسمی
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید موضوعات آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
